کوچه مهتاب

چه می کنم با خودم؟

فیروزه ای

این بهترین حالت است برای پاک نشدن اسامی.

فیروزه ای و شاد

اما با این وجود او هم شکست خورد و بعد از نبرد واترلو تسلیم شد.

ناپلئون رو تنها یک نفر راضی به تحویل شمشیرش کرد. دزیره، دختری که پیشتر عاشق ناپلئون بود و ناپلئون بر وی هم زخم برجای گذاشته بود.

تو یه طوفان من جزیره

من ناپلئون تو دزیره

جز تو کی می تونست از من

همه دنیارو بگیره؟

پ.ن. به نظرم این چند خط تنها می تونه کلیدواژه ای باشه برای درک قدرت عشق

فیروزه ای و شاد

وقتی علاقه داشته باشی باید بهای زیادی بدی.

وقتی علاقه داشته باشی باید چیزای زیادی از دست بدی.

وقتی علاقه داشته باشی باید زحمت زیادی بکشی.

وقتی علاقه داشته باشی باید چیزای زیادی رو رها کنی.

و کلــــــــــــــی وقتی علاقه داشته باشیِ دیگه...

و این داستان منه که به همه داشته هام و کارهام و درس خوندنام و ... علاقه دارم. اصلن همه تصمیمام بسته به علاقه هامه. زندگیم بر اساس علاقه هام جون و مایه گرفته...

و اما، جالبش اینجاس که چون علاقه داشتم به تصمیمی که میگیرم و کاری که می خوام انجام بدم، معمولا بهای زیادی واسش دادم. مثال می خوای؟ همین معماری خوندن. توضیحش طولانیه. در همین حد کافیه که از روزی که ثبت نام کردم دو بار دستم شکست و دو تا از عزیزا رو از دست دادم و دو بار ماشینم خراب شد و دزد خونه رو مورد عنایت قرار داد و دو تا خونه واسه اجاره رو دستمون باد کرد و  الی ماشاالله... ربطش؟ خب نتونستم درست و حسابی وقت بذارم واسه خوندن و کار کردن دیگه.

علاقه؟؟؟ رفیق ما تو جام جهانیم به هر تیمی ابراز علاقه کردیم نابود شد. از اسپانیا و ایتالیا گرفته تا خود برزیل. آخرم اون تیمی قهرمان شد که یک اپسیلون هم علاقه نداشتم بهش.

خلاصه از این دست موارد زیاده، از شخصی و غیرشخصی گرفته تا عاشقونه و بی بهونه و ...

از همینجا اعلام می کنم "لطفا به هیچ چیز علاقه نداشته باشید، اگر دوستش دارید"

فیروزه ای و شاد

1. سلام

2. سال پیش سال خوبی نبود. دو بار از "دست" دادن عزیز و دو بار شکستن "دست". تنها خوبی قبولی ارشد بود.

3. امسال تا الان خدا رو شکر خوب بوده تا الان. ولی نمی دونید

هر 14 روز 2 روز تو قطار، 6 روز توی کلاسای همراه با کولر گازی پنجره ای پر سر و صدا، شبای اون 6 روز هم تو اتاق هتل یا مهمونسرایی که جز جای خواب و بیهوشی چیزی نداره و 7 روز خونه که 2 روزش خستگی و بیحالیه.

با این اوصاف حالی به آدم می مونه؟ نه والا. احوالی به آدم می مونه؟ ...

خب اون وقت نتونستم بیام اینجا و بنویسم. بماند که بعد از شکستگی اول باره دست انگار تراوش از این مغز به انگشتای دست راست قطع شده. اما هر وقت تونستم اومدم وبلاگای دوستای - به قول رویای حرفخونه - به تعداد انگشتای دست (حرفخونه، کافه خرداد، از نشان من بپرس...، يكی نبود، دو تا بود ) رو سر زدم.

4. یکم اینجا ناخوشایند شده واسم چون فهمیدم که آدمای اینجا هم زود از یاد میرن هم زود از یاد می برن. اما ترک نمی کنم این کوچه و خونه و کافه و ...

شنیدی میگن بشکنه دستی که نمک نداره؟؟؟

فک کنم دست منم از اون دستاس...

چون برای بار دوم شکسته و الان ۳ هفته س که بعد از عمل توی گچ آبی رنگ به شکل لایک موندگار شده.

۳ هفته دیگه هم باید بمونه...

فیروزه ای و شاد

چون تو باشی دیگری در کار نیست
ور نباشی چون من هیچ تن زار نیست

فیروزه ای و شاد

پ.ن.  این پست برآمده از آهنگ تردید

 ﺍﻫﻞ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻮﭼﻪ ﯼ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﮐـﻨﺎﺭﯼ

 که تو ﺍﺯ پنجرﻩ ﺍﺵ پاﯼ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﻦِ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻧﻬﺎﺩﯼ

 ﺗﻮ ﮐﺠﺎ؟ ﮐﻮﭼﻪ ﮐﺠﺎ؟ پنجرﻩ ﯼ ﺑﺎﺯ ﮐﺠﺎ؟

 ﻣﻦ ﮐﺠﺎ؟ ﻋﺸﻖ ﮐﺠﺎ؟ ﻃﺎﻗﺖِ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺠﺎ؟

 ﺗﻮ ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﯽ …

ﻣﻦِ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﺁﻫﯽ...

ﺑﻨﺸﺴﺘﯿﻢ،

ﺗﻮ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻣﻦِ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﭼﺎهی

ﮔُﻨﻪ ﺍﺯ ﮐﯿﺴﺖ؟

اﺯ ﺁﻥ پنجرﻩ ﯼ ﺑﺎﺯ؟

ﺍﺯ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺁﻏﺎﺯ؟

ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﺸﻢِ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭ؟

ﺍﺯ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺩﯾﺪﺍﺭ؟

ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮔُﻨﻪِ پنجرﻩ ﻭ ﻟﺤﻈﻪ ﻭ ﭼﺸﻤﺖ،

ﻫﻤﻪ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﺑﮕﯿﺮﻡ

ﺟﺎﯼ ﺁﻥ ﯾﮏ ﺷﺐ ﻣﻬﺘﺎﺏ،

ﺗﻮ ﺭﺍ ﺗﻨﮓ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺑﮕﯿﺮﻡ...!

«رحمان اصفهانی»

پ.ن. خیلی کم پیش اومده که من یه مطلب از شخص دیگه ای اینجا بنویسم اما این شعرو وقتی خوندم بی درنگ اینجا نوشتم.

فیروزه ای و شاد

سکوتت مرا شکست و

شکست سکوتم تورا،

بهانه ای کو که بشکند  این مست کرده سکوت؟؟؟

فیروزه ای و شاد

از پسرکی که نبودم آمد،

بودم و ماند،

هستم و نیست،

اما گزندش می رسد هرگاه،

بیگاه.

پ.ن.

به من که نمی رسی در دوست داشتن، دست از آزار دادن خودت و گل ها بردار تا نفهمیده اند همه واهی بودن ادعای دوست داشتنت را.